Schatten op zolder (1)

Allez, dat klopt niet helemaal. Hadden mijn ouders een zolder gehad, dan hadden ze daar gelegen, maar eigenlijk vond ik ze gewoon in een kartonnen doos op de overloop: een Burda Jonge Mode uit 1975 en een Marion (nooit van gehoord!) uit 1975.


Ik deed spontaan een vreugdedansje en heb mij sindsdien al kostelijk geamuseerd met bladeren door die boekjes. De mode was toen helemaal anders ... en toch ook weer niet.


"Deze blouses zijn het einde!"



Iets te veel rouge op de wangen.
Die gele schoenen zouden nu ook perfect in de winkel kunnen staan.



Die kerel (linksonder), heerlijk!



A-lijnrokken (weliswaar tot bijna onder je boezem).
Hippe kousjes in de sandalen.



Ook broeken tot onder je oksels.



Zomermode in 'grote' maten.



Zomer '78 had ook zomer '12 kunnen zijn.



"Cindy en Ann eten een ijsje."



En elektronische naaimachines waren geen normale naaimachines.

Ik vond warempel een paar leuke modelletjes om te maken, maar groot was de teleurstelling dat er per model maar één of twee maten waren uitgetekend. Voor een andere maat moest je nog eens een extra patroon kopen. Dan zijn we toch goed af met de boekjes van nu ...

Welke schatten er nog meer in de doos zaten, dat vertel ik u een volgende keer!

1

Een snel tussendoortje?!

Vlak nadat ik mijn eerste naaimachine, de Kruidvat-Singer, kocht, kocht ik ook een naaiboek. Het was zowat het eerste het beste boek dat ik tegenkwam en de stijl van de ontwerpen vond ik maar zozo, maar ach, ik zou er wel alle nuttige technieken in terugvinden, dacht ik.


Ik had het moeten weten, veel meer dan er in bladeren heb ik tot voor kort niet gedaan. In de linkerbenedenhoek van de cover staat echter: 'Inclusief alle materialen om de tas te maken'. Makkie, dacht ik laatst. Niets moeten tekenen of knippen, gewoon beginnen te naaien. Een tussendoortje, met andere woorden.


Hieronder zie je het resultaat. Ik weet nog niet goed waarvoor ik het ga gebruiken, maar als ik er geen doel voor vind, is de dochter altijd kandidaat.


En dit is waarom het geen snel tussendoortje werd: ik heb er meer dan een half uur over gedaan om die vervloekte smalle lus te keren. Uiteindelijk was het ding dan ook nog helemaal uitgerafeld en heb ik er aan de goede kant over moeten stikken. En dat terwijl mevrouw Kidston in haar boek netjes vertelt hoe je zo'n lus keert. Maar theorie en praktijk ...


Er is ook wel een positief kantje hoor: mijn eerste knoopsgaten (met de droom-Bernina, niet met de Kruidvat-Singer natuurlijk)!


Maar geen snel tussendoortje dus.
5

Een vleugje cultuur, een snuifje natuur

Het Nationaal Park Hoge Kempen is een project dat ik – dankzij mijn job – een warm hart toedraag. Een tijdje geleden kreeg ik een heel leuke uitnodiging en vorige vrijdag was het zover: een prachtige avond, een unieke wandeling naar de top van de terril in Eisden en vervolgens een heerlijk concert van het Wim Mertens Ensemble in een adembenemende setting aan het water.

Met twee kleine kinderen in huis komt het er niet vaak van, zulke uitstapjes. Dus dankjewel, Regionaal Landschap Kempen en Maasland en B-Classic!
Tip: de concertreeks van B-Classic is nog niet afgelopen ...
2
Mogelijk gemaakt door Blogger.