Recept 19 voor Oma Betty

Vandaag was Oma Betty jarig en dat vierden we met een ontbijt. Gisteravond schoot ik very-last-minute in actie voor het cadeautje: een mandje krokantje uit Zo Geknipt! Toch toepasselijk voor bij een ontbijt, niet?
 
 
Het mandje maken was leuk, eenvoudig en ging snel. Echt een dankbaar last-minute-projectje, voor herhaling vatbaar. Ik ging voor een stofje met aardbeien en kersen. Meneer lielebeesje vond dat in eerste instantie niet zo ontbijtachtig, maar nadat ik de link legde met confituur, kwam de 'aha'.
 
Wat doet die lege confituurpot daar trouwens in dat mandje? Wel, cadeau-idee nummer 1 (niet-zo-very-last-minute) vond ik bij haar: Oma Betty kreeg haar eigen labels. Ze maakt ontelbare soorten overheerlijke confituur en ze deelt die graag uit, dus een mooi labeltje staat dan lekker professioneel (en zo tonen wij een beetje onze appreciatie). Hopelijk mogen wij daar volgende zomer ook weer onze kast buikjes mee vullen!
 
En hoewel de zon zich vandaag eindelijk nog eens heeft laten zien, was dat nog niet op het uur dat wij richting schoonouders vertrokken ...
 
Patroon: Zo Geknipt!
Wit katoentje met aardbeien en kersen: Pauli.
Rood katoentje met witte stipjes: Annamarieke.
Ronde etiketten: Club.
5

Concertrokje

Wie hier regelmatig eens langskomt, heeft waarschijnlijk al door dat ik bij een harmonie speel. Bij concerten dragen we allemaal zwarte kleding met een rood accent. De mannen hebben het gemakkelijk, die hebben allemaal een rode 'cravate' gekregen, maar de vrouwen moeten / mogen wat creatiever zijn. Het eerste wat ik daarvoor deed, was een Zsazsa-broche maken. In no time had ik een rood accent gefikst.
 
Maar als de naaiskills toenemen, mag het natuurlijk wat meer zijn, dus kroop ik vrijdag achter de naaimachine en liet daar een zwart rokje onder uit rollen.
 
 
't Werd opnieuw een A-lijntje, met bovenaan rode paspel en onderaan een Eloleo-boleo-stiksel
voor wat extra rood accent. Mijn eerste gevoerde rokje trouwens.
 
 
En ook mijn eerste keer van kop tot tot teen op mijn blog.
 
Het rokje was klaar op de valreep - gisteren speelden we ons kerstconcert - en het viel in de smaak, want de eerste bestellingen voor ons nieuwe uniform zijn al binnen. ;-)
 
In de volgende aflevering van lielebeesje: een Luna voor Lene!
 
Patroon: A-lijn met paspel uit Allemaal Rokjes.
Zwarte stof: Ikea (ik ben benieuwd hoe lang die zwart gaat blijven, maar ik had niets anders in huis).
Rode paspel: Stoffenspektakel.
11

In de keuken van Elisanna

Gisteravond was ik één van zes de gelukkigen die mee aan tafel mochten schuiven voor een workshop gegeven door Elisanna. En dat nog wel in haar eigen - zéér mooie - keuken. Het doel was om op het einde van de avond allemaal met een afgewerkt (of toch zo goed als) geboorte- / geschenkzakje naar huis te gaan. En dat is gelukt ...


Dankjewel Sofie, voor de deskundige uitleg, de gezellige avond en het leuke presentje!
En ook dankjewel medeworkshoppers, het was een aangename kennismaking!

Autostofje: Kersenpitje.
Rood stofje: Pauli.
Gele paspel en Vlieseline: Veritas.
Rode koord: Hexagoon.
Patroon: de Hobo Sack van Made, maar dan met een Elisanna-twist. Omdat mijn zakje bestemd is voor ofwel zoonlief ofwel een baby-nog-in-de-buik, heb ik er voorlopig geen naam op geflockt.
8
Tot ziens, Sebastiaan ...
 
 
Blaas ze omver daarboven.
2

Het is druk in m'n hoofd

Te druk. Er is namelijk een maximum aan slecht nieuws dat een mens op korte tijd 'hebben' kan. Het voorbije weekend liep de emmer over. En ik weet dat er nog meer van dat om de hoek loert.

Ik heb jullie de afgelopen weken gespaard van alle droevige berichten die mijn leven binnenkwamen, ik heb er bewust niet over geblogd, maar dit laatste was er eentje te veel. En omdat het zowat elke minuut in mijn hoofd opduikt, probeer ik het eens van me af te schrijven...

Ik kijk voortdurend terug naar de berichten die bij mij insloegen als een bom, omdat ik het gewoon niet kan geloven. Verdriet voel ik nu nog niet, ik ben totaal verbijsterd...

Sebastiaan jongen, ik kan het niet plaatsen. Hoe kon het bij een jonge, vrolijke kerel als jij zo donker in je hoofd zijn? Ik kan er niet bij... Had ik je ooit maar eens verteld wat een toffe kerel ik je vind.

Zaterdag nemen we afscheid, ook met een streepje muziek. Hopelijk was (onze) muziek toch een klein lichtpuntje in je leven...

Man toch, we gaan je missen!
 
 
Je hoeft niet te reageren op dit bericht, ik wilde gewoon mijn hart - en vooral mijn hoofd - eens luchten. En nu de woorden die zich in mijn hoofd hebben gevormd, eruit zijn, wordt het al een ietsiepietsie rustiger daarbinnen...


8
Mogelijk gemaakt door Blogger.