Andale! Andale! Arriba! Arriba!

Of zoiets. ;-) 

 

Wie in een orkest speelt, weet waarschijnlijk dat Sint-Caecilia de patrones is van de muzikanten. En dat 22 november, haar naamdag, een goede reden is om te feesten!

 

Bij onze harmonie is dat al lang geen saaie Breugeliaanse avond meer, maar een plezante bijeenkomst waar veel gebabbeld, gelachen en gedanst wordt. Oftewel een fuif tot in de late uurtjes (halfzeven, heb ik me achteraf laten vertellen, dat kan ondergetekende namelijk niet meer aan).

En elke reden is bij ons goed om ons te verkleden, dus bij Mexicaans eten hoort een Mexicaans thema, Mexicaanse versiering en dito outfit. Wegens tijdsgebrek (en een kleine kostuum-naai-overdosis) hielden meneer lielebeesje en ik het subtiel dit jaar: een giga-snor en een mini-sombrero.

 

 

 

Het was een last minute-projectje, dus de snorren en de eerste sombrero maakte ik tijdens mijn middagpauze, de tweede sombrero werd onderweg in de auto gehaakt (de rit Kessel-Lo - Houthalen bleek nét lang genoeg te zijn).

 

Fotogeniek zijn ze niet, onze attributen, maar u begrijpt ongetwijfeld

dat de snorren zwart (en niet blauw) zijn.

 

 

 

Omdat een foto op model zo veel meer zegt,

maar meneer lielebeesje niet wilde poseren,

was de knuffelleeuw Chinese vrijwilliger.

 

 

Patroon mini-sombrero: deze pin.

Groen, oranje en blauw haakgaren: Veritas (Catania).

Patroon snor: zelf getekend.

Zwart nepbont: Pauli (een overschotje van het stinkdier).